ΛΥΚΙΣΚΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Ο Λυκίσκος περιγράφηκε από τον Πλίνιο, που τον ονόμασε Lupus salictarius (στραγγαλιστής λύκος), εξ’ αιτίας των αναρριχώμενων βλαστών του που τυλίγονται σε άλλα φυτά και τα στραγγαλίζουν όπως ο λύκος το αρνί.
Παραδοσιακά προστίθεται στην μπύρα ως συντηρητικό, γιατί έχει βακτηριοστατικές ιδιότητες, σ’ αυτόν όμως οφείλονται τόσο η χαρακτηριστική, πικρή γεύση της μπύρας, όσο και το άρωμά της. Πιστευόταν ότι καθαρίζει το αίμα, θεραπεύει τα αφροδίσια νοσήματα, την ψωρίαση και άλλες δερματικές παθήσεις.
Είναι ποώδες φυτό, με αναρριχώμενους , τριχωτούς βλαστούς. Τα φύλλα του είναι μεγάλα, με 3-7 λοβούς. Στην παραγωγή μπύρας χρησιμοποιούνται οι ταξιανθίες των θηλυκών ανθέων.

Έχει ηρεμιστικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες και λαμβάνεται με μορφή εγχύματος ή βάμματος, σε περιπτώσεις αϋπνίας, νευρικής υπερέντασης και άγχους.

Είναι εξαιρετικό ηρεμιστικό, βοηθά στην δυσπεψία, είναι τονωτικό, διουρητικό και βοηθά στην ρύθμιση του ζαχάρου. Καταπραΰνει την ένταση και το άγχος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν αυτή η ένταση καταλήγει σε ανησυχία, πονοκεφάλους και ίσως δυσπεψία.

Με τα αποξηραμμένα άνθη του γεμίζονται σακουλάκια και μπαίνουν κάτω από το μαξιλάρι για την καταπολέμηση της αϋπνίας. Τα αιθέριο έλαιό του χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και στην παρασκευή προϊόντων περιποίησης του δέρματος και των μαλλιών.

Σημείωση: Η ως άνω παρουσίαση του φυτού, σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή. Η συμβουλή ειδικού κρίνεται απαραίτητη πριν από την χρήση του φυτού.